کمالگرایی و نحوه پذیرفتن نقایص خود
کمالگرایی و نحوه پذیرفتن نقایص خود
کمالگرایی، خوب یا بد؟ در این مقاله جوانب مثبت و منفی این ویژگی بررسی شده است. چشم‌هایتان را چند لحظه ببندید، نفسی عمیق کشیده و خودتان را در بهترین
حالت خود تصور کنید. ذهنتان چه تصویری را می‌سازد؟ چه شکلی هستید؟ چه پوشیده‌اید؟ وقت خود و شغل و زندگی شخصیتان را چگونه می‌گذرانید؟
حین انجام این کار از احساساتتان یادداشت برداری کنید.
کدام دسته از این احساسات را با تجسم نسخه بی نقص خود تجربه می‌کنید؟
– توانمند، هیجان زده، پرانرژی
– خنثی، امیدوار
– نگران، ناامید، دلواپس
واکنش احساسی شما به تصویری که از خود دارید به ارتباطتان با کمال اشاره می‌کند.
اکثر مردم با این اندیشه که به دنبال کمال باشیم ارتباطی منفی دارند. با این وجود، من کمالگرایی را مانند یک چاقوی دولبه می‌بینم. تاثیر آن بر زندگی بستگی دارد که چگونه و مهم‌تر از آن، برای چه از آن استفاده می‌کنیم.
اگر در راه درست سوق داده شود، می‌تواند انرژی لازم برای پیش بردن ما به سمت عملکردی متمرکز و رساندن به دست آوردن چیزهایی بزرگ تامین کند. اما اگر مواظب نباشیم، ممکن است بیش از حد خسته شویم و به خودمان حس بدتری پیدا کنیم.
امروزه اکثر افراد برای به رسمیت شناخته شدن و پاداش به دنبال کمال‌اند. این با توجه به افزایش رقابت در محیط کار و سایر مراحل زندگی، تعجبی ندارد.
این استانداردهای بالا در همه زمینه‌های روانی، احساسی و روحی فشارش را بر افراد وارد می‌کند. در دنیای مدرن امروز استرس مسئله مهمی شده است.
اخیرا گروه رگوس یک نظرسنجی جهانی در 1000 شرکت و 15 کشور انجام داده. مشخص شده که از هر 10 نفر 6 نفر در محل کارشان استرس را تجربه کرده‌اند و این طی دو سال اخیر به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرده است.
این ثابت می‌کند که در دنیای امروز اکثر بزرگسالان در آرزوی اینکه کارمند، شریک زندگی، والدین، دوست و غیره ایده‌آل شوند، از انجام چندین فعالیت همزمان فرسوده شده‌اند.
آن‌ها مانند همسترهایی که در یک چرخ می‌دوند ادامه می‌دهد و جلو می‌روند، تا جایی که هشداری آگاه کننده در غالب یک بیماری خطرناک یا از به هم خوردن یک رابطه، یا چیز دیگر که آن‌ها را تکان دهد، دریافت کنند.
واضح است که تعادل و میانه روی نیازی ضروری است و من باور دارم که بهترین راه دستیابی به آن این است که از خود این سوال‌ها را بپرسیم:
خط قرمزمان در تکاپوی رسیدن به کمال کجاست؟
چگونه می‌توانیم به استانداردهای کمال‌گرایانه خود برسیم و در عین حال به نیاز بدن خود به استراحت و بازسازی احترام بگذاریم؟
چگونه می‌توانیم به کمالگرایی از منظر عشق و پذیرش خود نگاه کنیم؟
من باید در مقاطع مختلف زندگی‌ام همین سوال‌ها را از خودم می‌پرسیدم. مانند هرکس دیگر من هم به خاطر کمالگرایی آسیب دیده‌ام و هر چیزی در زندگی که سعی در موفقیت در آن داشتم برایم طاقت‌فرسا می‌شد.
چه می‌خواستم سعی کنم به باشگاه بروم و چه می‌خواستم در کارگاه‌های متعدد شرکت کنم تا مربی معتبرتری شوم، مهم نبود که چقدر سخت تلاش کنم، هیچ‌وقت احساس نمی‌کردم که به اندازه کافی خوب هستم. واضح هست که در اعماق وجودم همیشه احساس کافی نبودن و ناامیدی می‌کردم.
تنها زمانی که کاملا از پا افتادم جهان اگاهی که لازم داشتم را به من بخشید. این آگاهی در غالب آموزه‌های معنوی از پیشروهای این زمینه مثل دکتر وین دایر و اخیرا برین بروان به من ارائه شد. با این آگاهی پروسه بهبود یافتن و پذیرفتن تدریجی نقایص را آموختم.
همچنین این مسئله کنجکاوی من را برانگیخت که تاثیر کمالگرایی را بر ارزش هر شخص بخواهم یاد بگیرم. هرچه بیشتر در این مورد طی تحقیقاتم می‌آموختم و در مراجعه‌کنندگان آن را مشاهده می‌کردم، بیشتر به تاثیر منفی آن بر روانمان متقاعد می‌شدم.
در این‌جا دو دلیل اصلی کمالگرایی ناسالم را آورده‌ایم:
-
ترس از اینکه به اندازه کافی برای دوست داشته شدن یا پذیرفته شدن توسط دیگران خوب نباشیم.
بهترین راه کنار آمدن با این ترس این است که صادقانه باور کنیم که از درون کامل و بی‌نقص هستیم. می‌توانیم با برنامه ریزی دوباره افکار منفی و صداهای سرزنش‌گری که می‌گویند به اندازه کافی خوب نیستیم به این امر دست یابیم.
-
واضح نبودن اهداف
ایده‌آل بودن یک مفهوم مبهم است و نمی‌تواند معیار سنجش تلاش‌هایمان باشد. در عوض چیزی که لازم است انجام دهیم این است که اهدافی روشن و مشخص تعین کنیم. برای مثال اگر می‌خواهید بدنی روی فرم داشته باشید، مضخص کنید که این برای شما به چه معناست. آیا باید سایز شلوار شما 4 باشد یا توانایی و استقامت اینکه یک ماراتون 10 کیلومتری را بدوید؟
تعین اهداف قابل اندازه گیری، موفقیت را بیشتر قابل دستیابی می‌کند. هربار که ما به سمت اهدافمان پیش می‌رویم، احساس کامیابی می‌کنیم و نوعی افزایش در اعتماد به نفس را تجربه می‌کنیم. در مسیر پیشرفت احساس بهتری نسبت به مقصد خود خواهیم داشت.
اگر کمی فکر کنیم، می‌بینیم که هر جیزی در طبیعت وجود دارد نقایص و ضعف‌هایی دارد، با این وجود هر شکل از زندگی راهش را در شکوفایی خود به گونه‌ای هدفدار پیدا می‌کند.
پنگوئن از ناتوانی خود در پرواز کردن شکایت نمی‌کند. در عوض از بدن لغزنده و پاهای غشادارش برای جستجوی ماهی و شنا کردن استفاده می‌کند.
کاکتوس از نداشتن برگ شکایتی نمی‌کند. در عوض از ریشه‌های عمیق خود برای کشیدن آب از عمق بیابان خشک و گرم استفاده می‌کند.
اگر مشابه به این به خودتان نیز با حس مقبولیتی محبت‌آمیز نگاه کنید، شما هم می‌توانید آنچه را به عنوان نقص می‌شناسید، ایده‌آل ببینید.
The Secret to Accepting Your Imperfections
Here’s a visualization exercise for you to try:
Close your eyes for a few moments, take a deep breath, and picture you as the most perfect version of yourself.
What kind of image does your mind conjure up? What do you look like? What are you wearing? How are you spending your time in your professional and personal life?
Take note of your feelings as you do this.
Which of the three category emotions do you experience as you visualize the “perfect you”?
- Empowered/excited/energized
- Neutral/hopeful
- Anxious/hopeless/insecure
Your emotional reaction to the image that you see hints at your relationship to perfection.
Most people have a negative association with the idea of chasing perfection. However, I see the pursuit of perfection as a double-edged sword; i.e. its impact on our life depends on how we use it and, more importantly, our intentions.
If channeled in the right way, it can provide the fuel to propel us into taking focused action and eventually accomplishing great things. But if we aren’t careful, we might push ourselves too hard to the point of burnout and feel worse about ourselves.
Nowadays, most people chase perfection to receive recognition and rewards. This comes as no surprise, given the increased competition in the workplace and other areas of life.
These higher standards are taking a significant toll on people on all levels – mentally, emotionally and spiritually. Stress is now a mainstay in the modern world.
Recently, the Regus Group commissioned a global survey that was conducted in 1,000 corporations in 15 countries. It was found that 6 in 10 workers experience workplace stress and it has considerably increased over the past two years.
This proves that the majority of adults in today’s world are frazzled because of juggling multiple things in the hopes of becoming the perfect employee, lover, parent, friend, etc.
Like hamsters inside a running wheel, they keep going and going, until they get a wake-up call in the form of a serious illness or the loss of a relationship, or something else that shakes them up.
Clearly, there’s an urgent need for balance and moderation, and I believe that the best way to obtain it is by asking ourselves these questions:
- Where do we draw the line when it comes to our quest for perfection?
- How can we reach our standards of perfection while respecting our body’s need for rest and rejuvenation?
- How can we can we pursue our idea of perfection from a place of love and self-acceptance?
I had to ask myself these very same questions at different points in my life. Like everyone else, I was bitten by the perfection bug and was relentless in everything that I was trying to succeed at in my life.
Whether it was pushing myself at the gym or enrolling myself in multiple courses and workshops to become a more credible coach – no matter how hard I worked, I never felt like it was good enough. Needless to say, I was frustrated and always felt inadequate deep down inside.
It was not until I reached a point of exhaustion, did the Universe deliver the wisdom that I needed. It came in the form of spiritual teachings from pioneers in the field, such as Dr. Wayne Dyer and, recently, Brene Brown. With this knowledge, I was able to begin the healing process and gradually accept my imperfections.
It also piqued my curiosity to learn more about how chasing perfection affects a person’s self-worth. The more I learn about it in my research and see it in my coaching clients, the more I’m convinced of it’s negative impact on our psyche.
Here are two main causes behind an unhealthy need for perfection:
Cause #1: The fear of not being good enough to be loved or accepted by others.
The best way to handle this fear is by genuinely believing that we are whole and complete from within. We can do this by reprogramming our negative thinking and dealing with the critical voices that tell us that we aren’t good enough.
Cause #2: A lack of clarity around goals
Perfection is a vague concept and cannot be used as a barometer to measure our efforts. What we need to do instead is create clear and specific targets. For example, if you would like to get the perfect body, specify what that means to you: is it to be able to fit into a size 4 pair of jeans? Or having the strength and endurance to run a 10k marathon?
Setting measurable goals will make success more attainable. Every time we progress towards our goals, we feel a sense of accomplishment and experience a boost of confidence. In aiming for progress, we feel better about where we’re heading.
If you think about it, everything that exists in nature has flaws and imperfections, yet every life form finds a way to flourish in a purposeful way.
The penguin does not complain about its inability to fly; instead, it uses its streamline body and webbed feet to swim and search for fish.
The cactus plant doesn’t complain about its lack of leaves; instead, it uses its wide roots to pull water from deep beneath the surface of the dry and parched desert.
If you look at yourself with a similar sense of loving acceptance, you too will be able to see the perfection in what you consider to be your imperfections.
پربازدیدترین مقالات مجله:
بازپینگ: قرنطینه باعث شده تا کودکان نحوه استفاده از قاشق و چنگال را فراموش کنند - مجله دنیای واژهها